3.7. Monitorowanie uczniów narażonych na ryzyko
Uczniowie mogą przechodzić trudne okresy w życiu, które wytrącają ich z normalnego toku postępowania. Bardzo ważne jest, aby szybko wykrywać wszelkie trudności w nauce lub wczesne oznaki malejącego zaangażowania, w tym absencje szkolne i nieodpowiednie zachowanie. Zidentyfikowanie problemów powinno wywoływać natychmiastową reakcję w ramach programu wsparcia systemowego, tak by wspierać uczniów w pokonywaniu trudności i kontynuowaniu nauki.
Aby to zapewnić, szkoły muszą wprowadzić system monitorowania/wczesnego ostrzegania, który będzie skoncentrowany na potrzebach uczniów. Skuteczne monitorowanie nie powinno być postrzegane jako proces biurokratyczny i dyscyplinarny, ale raczej jako wspierający system ostrzegania.
Monitorowanie oznacza prowadzenie bieżącego rejestru szerokiego wachlarza aspektów, w tym frekwencji uczniów, zachowania, procesów uczenia się, wyników w nauce i wszelkich innych stosownych informacji. Nie wszystkie te dane wymagają formalnego rejestrowania, lecz mogą być przydatne w wykrywaniu zmian mogących wskazywać czynniki hamujące rozwój ucznia i wpływających negatywnie na jego wyniki w nauce.
Można stosować różne metody i działania, lecz kluczową kwestią jest szybka i ukierunkowana interwencja niezwłocznie po zidentyfikowaniu uczniów narażonych na ryzyko. Większość istniejących systemów monitoruje absencję szkolną jako wyraźny predyktor przedwczesnego kończenia nauki; niektóre uwzględniają również otrzymywane stopnie i wyniki egzaminacyjne uczniów. Skuteczne narzędzia do monitorowania absencji szkolnej i przeciwdziałania jej obejmują:
- oddelegowanego pracownika zajmującego się absencją szkolną, lub
- szybkie powiadamianie rodziców i rodziny, np. za pośrednictwem wiadomości tekstowych (sms-ów) lub dzienników elektronicznych.
Mimo, że monitorowanie absencji szkolnej i postępów w nauce wciąż ma zasadnicze znaczenie, potrzebna jest również szersza perspektywa w postrzeganiu jednostkek i ich sytuacji. Wczesne wykrywanie powinno opierać się na pełnym obrazie jednostki, który obejmuje również czynniki społeczne, rodzinne i emocjonalne. Należy także uwzględnić wpływ kluczowych doświadczeń życiowych (w tym wydarzeń traumatycznych) na rozwój osobisty młodego człowieka.
Pokaż więcej
