3.3. Poradnictwo zawodowe i doradztwo
Wszyscy uczniowie potrzebują łatwego dostępu do nauczycieli i innych specjalistów wspierających ich rozwój osobisty i edukacyjny. Potrzebują oni również wskazówek i opieki pedagogicznej wraz z działaniami kulturalnymi i pozaprogramowymi, poszerzających ich możliwości w zakresie uczenia się.
Edukacja na rzecz kariery zawodowej i poradnictwo zawodowe powinny być włączone w program nauczania od najwcześniejszych etapów edukacji. Z badań wynika, że istnieje większe prawdopodobieństwo, iż uczniowie z planem kariery zawodowej nie zrezygnują ze szkoły i będą bardziej zaangażowani w naukę. Edukacja na rzecz kariery zawodowej może być zorganizowana w ramach tematu obowiązkowego: może stanowić oddzielny przedmiot lub zostać włączona do programu nauczania jako temat interdyscyplinarny. Celem skutecznego poradnictwa całożyciowego jest łączenie szerokiego wachlarza działań programowych i pozaprogramowych, w tym na przykład programów zwiększania doświadczenia zawodowego, stażów towarzyszących, gier przygotowujących do kariery zawodowej lub kursów orientacyjnych w ramach innych rodzajów kształcenia. Nauczyciele mają do odegrania ważną rolę we wzmacnianiu pozycji uczniów w zdobywaniu umiejętności zgodnie z ich zainteresowaniami, kompetencjami i aspiracjami zawodowymi: efektywna edukacja na rzecz kariery zawodowej będzie również wymagać zaangażowania szeregu zainteresowanych stron (pedagogów szkolnych, rodziców i pracodawców).
Shutterstock.com
W sprawozdaniu z 2014 r. przygotowanym przez Europejską Sieć Całożyciowego Poradnictwa Zawodowego (ELGPN) stwierdzono, że „poradnictwo odgrywa zasadniczą rolę w przygotowywaniu gruntu pod płynne przejścia i tworzeniu środowiska uczenia się w większym stopniu sprzyjającego włączeniu, a także w opracowywaniu usług świadczenia pomocy i oferowaniu możliwości w zakresie kształcenia średniego i wyższego”.
Szeroki zakres wsparcia i doradztwa powinien być również dostępny dla uczniów w oparciu o pełny obraz jednostki, który obejmuje również czynniki emocjonalne, społeczne i rodzinne. Należy zwrócić uwagę na wpływ kluczowych wydarzeń życiowych (w tym wydarzeń traumatycznych) na rozwój osobisty młodego człowieka, oprócz bardziej oczywistych znaków, takich jak absencja szkolna lub niskie oceny. Wsparcie takie powinno obejmować wsparcie emocjonalne i psychologiczne, oferowane w szkole lub poza nią, w powiązaniu z agencjami i służbami lokalnymi. Wsparcie to powinno być ukierunkowane na budowanie wiary w siebie, zaufania i motywacji, tak aby młodzi ludzie mogli myśleć o swojej przyszłości bardziej pozytywnie. Może to wymagać połączenia działań z innymi środkami praktycznymi, takimi jak wsparcie finansowe lub pomoc w zapewnieniu zakwaterowania.
Nauczyciele i inni pracownicy szkoły powinni mieć zapewnione możliwości doskonalenia zawodowego tak by pomóc uczniom, którzy potrzebują dodatkowego wsparcia emocjonalnego. Powinni oni znać kanały komunikacji i mieć do nich dostęp, aby móc dzielić się informacjami o osobistej sytuacji uczniów i uzyskać dostęp do dodatkowego wsparcia dla nich. Należy zadbać również o dobrostan emocjonalny pracowników.
Dowiedz się więcej:
Europejska Sieć Całożyciowego Poradnictwa Zawodowego (ELGPN), 2015 r., Przedwczesne kończenie nauki i całożyciowe poradnictwo, dokument koncepcyjny nr 6
Komisja Europejska, 2015 r., Pilotowanie partnerstw gwarancji dla młodzieży w terenie, analiza przykładów: pomoc młodym osobom narażonym na ryzyko w przygotowaniach oraz poradnictwo w zakresie osiągania pozytywnych wyników po zakończeniu nauki w szkole
Pokaż więcej